DC Snakebuster & Half Blind Willie feat. Frank Arras (B) Soundcheck Dinner Don Petrol Tielt-Winge (15-06-2022) report & photo credits: Freddie info club: Don Petrol info band: DC Snakebuster © Rootsville 2022

Hoog op de berg daar staat 'Don Petrol' jodeladie jodeladie hoehoehoee, Jetz getz loss daar in 'Don Petrol' jodeladie jodeladie hoeee...want het is weer 'Soundcheck Dinner' time. Vandaag staat er als dessert niemand minder dan Frank Declerq AKA DC Snakebuster op het menu en zo als je wel weet gaat Frank de deur niet meer uit zonder zijn vader 'Half Blind Willie', maar dan alleen wanneer het concerten betreft ;-)

Ondanks een zwaar festival programma op 'ons' menu blijven we uiteraard trouw aan het gegeven van, wie het kleine niet eert is het grote niet weerd en zo hopen we dat we zonder omleiding vandaag richting Tilet-Winge kunnen. In een ver verleden noemde deze gemeente gewoon 'Onze-Lieve-Vrouw Tielt' maar door de steeds aanhoudende stoelendans van onze ministers en andere poenpakkers is ook hier al sinds 1977 dat lieve vrouwtje verdwenen. In die tijd repten we ons nog iedere zondag naar dancing 'Safari' en later ook nog naar 'De Cosmo' op zoek naar een goed lief. Het enige dat deze gemeente nog heeft op zijn grondgebied is de 'Vlooybergtoren' en...jawel den 'Don Petrol'. Allebei toeristische attracties, de ene voor de wandelaars, de andere voor de retro-bikers en liefhebbers van een goed 'American Dinner'.

Dit toch wel prachtig en retro aangekleed café/restaurant met Bart Reweghs en Hans Meus aan het roer  geeft dus ook aan iedere 3de woensdagavond van de maand ook onderdak aan Belgische en soms ook buitenlandse artiesten. Gezelligheid steeds troef in deze juke joint waar ook vandaag de apotheose in het teken staat van muziek.

De eerste kennismaking van 'Rootsville' met Frank Declercq aka DC Snakebuster dateert van op 'Klakson Blues 2016'. Het was de bedoeling aldaar dat tijdens de change-overs DC Snakebuster de aanwezigen kwam te entertainen met zijn 'one-man-band'. Gewapend met (slide)gitaar, bassdrum, neckrack en bluesharp wist hij toen al meteen alle aandacht op zich te vestigen. De manier waarop is één van de eerste attentiepunten van Frank.

Hij brengt zijn nummers op een ontwapende rustige manier en dit onderscheidt hem van zijn soms hectische collega's. Nog een ander gegeven is dat deze 'DC Snakebuster' buiten de obligate blues covers ook gaat grasduinen in andere lagen van de muziek, en juist dat maakt het bijzonder aangenaam. Rock 'n Roll met Carl Perkins zijn 'Blue Suede Shoes', de Tulsa Americana sound met J.J. Cale zijn 'Crazy Mama of Southern rock met CCR, het is hem allemaal gelijk. Zelfs voor de 'New Wave Rock' van Brian Ferry maakt hij plaats.

Op een zonnige donderdagavond in het jaar 2019 voor Corona, toen het leven nog veel maal mooier was dan nu en we ons pintje nog net konden betalen waren m'n compagnon de route van Gevarenwinkel en ikzelf verdwaald geraakt op de 'Plekmuziek' van 'De Venetiaen' in Hoegaarden. In eerste instantie gingen we gewoon voor de sfeer maar ook daar kon je tijdens de oogstmaand genieten van zomerse muziek. Het was ook daar dat we de eerste keer met 'Half Blind Willie' leerde kennismaken. Toen nog enkel met een washboard maar heden ten dage ook met een gans arsenaal van, soms wel opvallende, percussie instrumenten.

Het washboard werd door onze grootmoeders vroeger gebruikt om simpel weg de was te doen. Als muziek instrument vond dit werktuig zijn oorsprong in het Frans sprekende gedeelte van Louisiana. Het werd gebruikt door jug bands maar ook bij Zydeco- en skiffle bands waar het zonder houten kader dan weer 'frottoir' werd genoemd. Als washboard kende het zijn introductie in de 20-tiger jaren mede door de Amerikaanse aanvoer van slaven. In 1946 ontwierp Zydeco icoon Clifton Chenier de 'Frottoir' en laat het nu een andere Willie (Landry) zijn die het in productie nam. Tot zover de geschiedenis les, over nu naar de praktijk.

Nu kwamen we ter vernemen dat voor deze avond in den 'Don Petrol' het duo zelfs was uitgegroeid tot trio. In het gezelschap was ene gitarist/muziekleraar met name Frank Arras komen bijschuiven met een maagdelijke blank Strat. Ondertussen waren diegene die op het terras hun hamburger naar binnen hadden gewerkt ondanks het prachtige weer ook naar binnen gekomen om te kunnen genieten van DC Snakebuster, Half Blind Willie en Frank Arras. Voor de Nestor op de achtergrond was alles goed.

Als intro nam 'Half Blind Willie' de smoelschuif ter hand en begon 'DC Snakebuster' zijn avondje 'rock 'n roots' met het ondertussen tot zijn lijflied toegeëigende 'Crawling Kingsnake'. De juke joint boogie galmde door de 'Don Petrol' en na 'I'm Ready' volgde er de introductie van Lierenaar Frank Arras.

Vanaf toen ging het in volle vaart aan een stuk door en nam 'Half Blind Willie' op 'Big Boss Man' zijn washboard ter hand. Ditmaal met een extra toegevoegd attribuut, gewoon ne rekker. Van Tony Joe White kregen we vervolgens 'Steamy Windows' alleen spijtig dat tante Tina er niet bij was dus moesten we het gewoon doen met de Don's Hans en Bart. Voor 'Route 66' kwam er weerom een ander percussie instrument aan te pas in de vorm van een oversized vleesplank. Je zou nog haast vergeten dat er ook nog twee gitaristen het beste van zich zaten te geven.

Na wat reclame voor net uitgedoste mannen met lange baarden volgde daarna het logische 'Sharped Dressed Men' van ZZ Top. Vervolgens een nieuwtje, voor mezelf althans. Naast de film is er ook een boogie geschreven over de levenswandel van 'Don Petrol' en ik weet niet of Hans dit stuk al heeft neergelegd bij SABAM maar het klinkt alsof Robert Johnson het zelf heeft geschreven tijdens zijn illustere ontmoetingen met den Don.

Na Billy Boy Arnold's 'I Wish You Were' volgde er dan weer het obligate "Personal Jesus' uit de new wave era van Depeche Mode. Wat de schaapsherder van Tielt-Winge allemaal vind van deze in zijn oren klinkende heidense muziek daar hebben we het raden naar. Wij genieten alvast met volle teugen van DC Snakebuster zijn boogie à volenté. CU you on the road again...